Kineziterapija, rehabilitacija, fizikalna terapija Beograd

Kineziterapija je jedna od najčešćih metoda fizikalne terapije zbog širokog spektra benefita koje nudi u lečenju pacijenata. Sam naziv potiče od grčkih reči "kinesis" (pokret) i "therapia" (terapija), što ukazuje na to da se ova procedura bazira na primeni pokreta u terapeutske svrhe. Pokreti su sistematizovani kako bi se locirali i angažovali mišići koji su pogođeni problemima. Kineziterapija se može fokusirati na jedan specifičan mišić ili, češće, na grupu mišića koja je u vezi sa problemom.

Sistem vežbi se formira od strane lekara specijaliste s ciljem da se angažuju mišići, ali i drugi sistemi organizma, kao što su kardiovaskularni i respiratorni. To vodi do opšteg poboljšanja stanja pacijenata. Kineziterapija se primarno koristi kao deo rehabilitacije, ali se često preporučuje i pacijentima koji imaju druge bolesti, kao što su problemi disajnih organa, bolesti srca i krvnih sudova, ili neurološke bolesti. Ovaj vid terapije donosi pozitivne rezultate kako lokalizovano, za regiju koja se tretira, tako i sistemski, obuhvatajući različite sisteme ljudskog organizma.

Kineziterapija se ne koristi samo za rešavanje problema nastalih usled povreda ili hroničnih bolesti, već i kao prevencija. Dokazano je da jača imuni sistem, sprečava hronična stanja kao što je osteoporoza, a pozitivno utiče i na psihološka stanja.

Poznato je da usled odsustva fizičke aktivnosti dolazi do slabljenja funkcija organizma, atrofije mišića, slabljenja zglobova i tkiva organa, što može dovesti do brojnih zdravstvenih problema. Lekari preporučuju svakodnevnu umerenu fizičku aktivnost, koja može uključivati šetnju i vežbe.

Kineziterapija zahteva aktivan pristup pacijenata, koji uz stručnu podršku terapeuta realizuju unapred propisan sistem vežbi. Cilj je da se brzo osposobi mišićno-skeletni sistem za samostalno funkcionisanje nakon povreda ili bolesti.

Vežbe se primenjuju kako bi se postiglo optimalno funkcionisanje povređenih ili bolesnih mišića, kao i celog organizma. Primena specifičnih vežbi može povećati mišićnu izdržljivost i mobilnost kroz aktivnu participaciju pacijenata tokom terapije.

Primena kineziterapije dovodi do:

• Jačanja mišića
• Povećane elastičnosti mišića
• Očuvanja i vraćanja normalne pokretljivosti zglobova
• Poboljšanja cirkulacije
• Očuvanja i vraćanja koordinacije
• Poboljšanja funkcija respiratornog, kardiovaskularnog, koštano-zglobnog, mišićnog i nervnog sistema
• Pozitivnog uticaja na različite psihičke probleme kod pacijenata

Kineziterapija se posebno preporučuje sportistima, kako profesionalcima, tako i rekreativcima. Pravilno odabran sistem vežbi povećava snagu, elastičnost, izdržljivost, brzinu i kondiciju. U radu sa sportistima često se koriste sprave ili dodatna oprema kako bi se postigli maksimalni rezultati.

Tipovi vežbi

Zavisno od indikacije i stanja pacijenata, pravi se individualno prilagođen sistem vežbi. One mogu biti:

• Aktivne vežbe: Pacijenti samostalno koriste mišiće.
• Pasivne vežbe: Kada pacijenti ne mogu samostalno da izvedu određene pokrete.

Važan segment kineziterapije čine vežbe istezanja, koje relaksiraju mišiće dok istovremeno povećavaju vaskularizaciju. Takođe, postoje i vežbe snage koje mogu biti:

• Izodinamične: Pomeranje zglobova uz kontrakciju mišića.
• Izometrične: Kontrakcija mišića bez pomeranja zglobova.
• Izokinetičke: Kontrakcija mišića protiv velikog otpora.

Precizno definisanje dijagnoze je ključno za određivanje terapije koja na najbrži i najuspešniji način dovodi do poboljšanja stanja pacijenata. Kineziterapija može uključivati vežbe za povređene, nepokretne ili bolne delove mišićno-skeletnog sistema, ali može biti i preventiva.

Kombinacija modaliteta

Uzimajući u obzir stanje pacijenta, lekar određuje kombinaciju različitih modaliteta kineziterapije, koja može obuhvatati:

• Vežbe disanja i relaksacije
• Kineziterapiju za cervikalni ili lumbalni sindrom
• Korektivne vežbe

Preporučuje se pacijentima sa:

• Ortopedskim problemima: Sportske povrede, prelomi, post-operativna rehabilitacija.
• Reumatološkim problemima: Artroze, reumatizam, cervikalni i lumbalni sindrom.
• Neuroloskim problemima: Oštećenje perifernih nerava, stanja nakon moždanih udara, cerebralna paraliza.
• Potrebama za korektivnim vežbama: Ravna stopala, nepravilno držanje, kifozu.

Osnovni ciljevi uključuju:

• Očuvanje i vraćanje normalne pokretljivosti zglobova
• Očuvanje i vraćanje normalne mišićne snage
• Motorna edukacija i reedukacija
• Očuvanje i vraćanje koordinacije
• Delovanje na centralni i periferni nervni sistem, kao i na kardio-vaskularni, respiratorni i koštano-zglobni sistem

Oblici kineziterapije koji se primenjuju u fizioterapijskim centrima su brojni, ali najčešće se sprovode:

• Korektivna gimnastika: Skup fizičkih vežbi koje se mogu primenjivati preventivno ili terapijski.
• Edukacija o zaštitnim položajima i pokretima tela.
• Vežbe pravilnog disanja.
• Kineziterapija za lumbalni sindrom: Diskus hernija, stenoza spinalnog kanala, protruzija diskusa.
• Kineziterapija kod perifernih artroza: Gonartroza, koksartroza, artroza sitnih zglobova šaka.
• Vežbe relaksacije.
• Kineziterapija za cervikalni sindrom: Diskus hernija, centralna mijelopatija.
• Kineziterapija nakon preloma kosti i iščašenja: Sportske i druge povrede.
• Vežbe za osteoporozu.
• Kineziterapija kao preoperativna i postoperativna rehabilitacija.

Kineziterapija je ključna u svakoj fazi lečenja ili rehabilitacije. Glavni cilj kineziterapijskog lečenja je uspostavljanje fiziološke funkcije povređenog segmenta ili čitavog tela. To se postiže primenom adekvatno prepisanih i pravilno dozirani vežbi.

Sistem vežbi osmišljen je tako da kroz različite vrste pokreta i primenu rehabilitacionih tehnika omogući pacijentima efikasan oporavak od povreda i povratak normalnim životnim aktivnostima.

lorem ipsum